Moddermaskers, kitesurfen en pannenkoeken
Dag allemaal,
Gek hoor, om te lezen over de slechte economie terwijl ik hier gewoon werkeloos van een oneindige vakantie zit te genieten...Nou ja, werkeloos - ik krijg gelukkig nog steeds salaris! Wat betreft Mexicaanse griep ben ik hier volledig safe, in Ecuador is nog geen enkel geval gesignaleerd.
Hierbij weer even een verslag van mijn belevenissen. Waar waren we gebleven...
In mijn eerste week hier waren er behoorlijk veel andere studenten, zodat ook de kookles doorgang kon vinden. Nou ja, les...meer een etentje bij directeur Manuel thuis, die in een goed beveiligde
´compound´woont. Biertjes drinken in de tuin enkaraoke zingen (is hier in Manta erg populair, het barst van deKaraokebars) voor de mannen, toekijken hoe vrouw Rosie ´Calamares Coconado´bereid in de
keuken voor de vrouwen. Heeeeerlijk gegeten! Op vrijdag dansles op het dakterras van de school met eenleraar die de volgende les zo onbeschoft en dom is geweest om de camera van een van de
studenten te stelen uit het appartement dat onderdeel uitmaakt van het schoolgebouw...daadkrachtig optreden van Manuel heeft ervoor gezorgd dat de beste man in tranen de camera terugheeft gebracht
(maar dat is waarschijnlijk slechts toneelspel), na het weekend ook de 50 dollar en natuurlijk zijn baan als dansleraar kwijt is..Zaterdag zijn we met 4 studenten om 4 uur ´s ochtends vertrokken om
te gaan raften, 4 uur rijden verderop. Genoeg ruimte in het busje om te slapen, maar...de hobbelige weg liet dat niet echt toe. Eenmaal op de plaats van bestemming was het even de vraag waar we te
water konden gaan, in verband met een erg hoge waterstand (veel regen in de voorgaande nacht) met als gevolg extra wild water.
Ook al heb ik al wel vaker geraft (met als ik het me goed herinner graad 4), werd ik toch wel weer een beetje zenuwachtig tijdens het veiligheidspraatje: wat te doen als je te water raakt, bv onder de boot, altijd met voeten vooruit drijven in het water, behalve als je bomen tegenkomt..Gelukkig hebben we die tips niethoeven toepassen, want we zijn niet omgeslagen. Het water was erg bruin en, opvallend, gedurende de volledige trip van 27 km erg wild - in tegenstelling tot raftings die ik eerder heb gedaan, waarbij vaak ook hele stukken rustig water gepeddeld moesten worden. Erg leuk!
Toen ik na een vermoeiende dag om 20.30 thuiskwam, bleek de hele familie, in vol ornaat,op het punt te staan naar het verjaardagsfeest te gaan van nichtje Alice, die 15 jaar werd. Aangezien dit een grootse happening is in Ecuador, wilde ik graag mee - al dan niet op mijn teenslippers..! Met recht een culturele ervaring...Het feest vond plaats in een zaaltje, mooi aangekleed met stoelen met witte kleden en roze strikken, mandjes met door oma zelfgemaakte snoepjes op tafel en ´natuurlijk´heel sfeervol op elke tafel een 3-literfles cola, water en een fles whiskey en..TL-verlichting. De 150 genodigden waren familie, vrienden en zelfs collega´s van de ouders. Om ongeveer 22.30h begon de ´ceremonie´, die mij meer deed denken aan een bruiloft dan een verjaardag. De jarige kwam onder luid applaus binnen in een prachtige roze jurk, begeleid door 2 ´bruidsmeisjes´die bloemetjes strooiden, haar vriendje (bij gebrek aan vriendje kan dat ook een broer of vriend zijn) en haar ouders. Na de familiekiekjes werd er eerst een speech gehouden door een tante (´je bent nu geen meisje meer maar een vrouw´) en daarna door de jarige (´bedankt lieve ouders´). Vervolgens werd er een nummer gedraaid over ´vaders en dochters´, waarbij vader en dochter innig dansten en ook degenen die nog niet in tranen waren begonnen te huilen..Daarna een openingswals met haar vader en daarna..kon het swingen beginnen - salsa enmerengue (gelukkig niet alleen in stellen) maar ook reggaeton voor de jongere generatie. Alice heeft vervolgens haar ´roze pantoffels´verruild voor flinke naaldhakken en ging met alle gasten op de foto.
Op een gegeven moment werd Alice op de dansvloer op een stoel gezet, en haalde haar vriendje 15 kousenbandjes van onder haar jurk vandaan om die onder luid gejuich (´hoger´) bij 15 andere meisjes om het been te doen. Om ongeveer 1uur was er even een eetpauze (rijst, kip en salade) om energie te verzamelen voor´Hora loca´, het gekke uur. Hiervoorwordt een speciaal bureau ingehuurd. Eerst oa een breakdancende man die op zijn hoofd kan draaien en eenzeer schaars geklede vrouw, vervolgens kreeg iedereen ballonnen, maskers enkettingen enwerdiedereen in het feestgedruis betrokken. Helaas ´moest´ik toennaar huis,waardoorik het aansnijden van de énorme taart (bij afloop, om ongeveer 4 uur) heb moeten missen. Leuk feestje!
De volgende dag was het tijd om rond te toeren met de auto van de school, met chauffeur en 3 anderen. Langs de ´Ruta del Sol´hebben we een aantal mooie stranden bezocht en een ecologisch park Agua Blanca, inclusief stinkend maar gezond meertje waar we een natuurlijk moddermasker hebben genomen...
Op maandag was ik dus erg blij met mijn allereerste echte uitslaapdag in tijden! Deze week geen Spaans voor mij, maar wel een cursus kitesurfing. Blijkbaar is Manta dé plaats in Ecuador om dat te doen, in verband met (uiteraard) de wind. Eigenlijk had iknog nooit een kite van dichtbij gezien danwel me verdiept in de werking ervan...maar het mooie strand (nietManta, maar Santa Marianita), de zon en het lekkere warme water leken me wel een goede reden om eens kennis temaken met dit fenomeen. Mijn leraar Bryceuit Spanje liet me in les 1 duidelijk merken dat hij niet echt onder de indruk was van mijn natuurlijke aanleg en ik moet zeggendatik nieterg blij was metzijn stijl van lesgeven. Ik betaal tenslotte best veel geld om iets te leren dat ik nog niet kan. Ik kan me voorstellen dat hij soms fel moet reageren als er ´gevaar´dreigt, maar hij gaf me soms het gevoel dat ik niet eens mijn best deed om het goed te doen - wat absoluut onzin is uiteraard.Het voordeel hiervan echter was wel dat hij erg onder deindruk was vande door mij geboekte progressie (vanaf les 2) en ach, ik heb me best vermaakt met zijn armen om meheen op het strand ofsamen met hem´body dragging´in het water. Oftewel: het begon meteen soort ´vliegeren´op het strand met de kite, vervolgens met de kite en Bryce het water in en tenslotte alleen het waterin (én steeds weer terug lopen,niet het leukste gedeelte). Op de laatste dag heb ik nog even geprobeerd op het board testaan, maar ik vond het zelfs lastig het board alleen al voor me te krijgen om erop te gaan staan...Wel gaaf!
Donderdagavondtijdens een etentje in een strandtent is het ideeontstaan om het weekend in Montañita door te brengen, aangezienwe een lift konden krijgen van Manuel, die daar heen zou gaan voor een ´zakenbespreking´met zijn partnerschool. Manta is op zich niet erg bijzonder (behalve het salsaleraarincident zijn ook nog 2 studenten op het strand overvallen door 4 jongens onder bedreiging van een pistool...), dus ´por que no?´, waarom niet? Met de auto is het namelijk slechts 2,5 uur rijden (bus minimaal 4).De zakenbespreking bleek tebestaan uit een etentje waar wij ook aan konden schuiven. Een beetje het gevoel van ´iets pas weten te waarderen als jehet kwijtraakt´, oftewel, heerlijk omweer terug te zijn. Echt een feestweekend met veel cocktails (maar wel met vers fruit, duseen goede manier om aanmijnvitamines te komen, toch?), lekker dansen metmijn blote voetjes in hetzand (in de salsatec aan het strand) en overdaglekker relaxen op het strand. Klinkt misschien weer gek, maar daar was ik in mijn week in Montañita helaas niet aan toegekomen..Zaterdagavond nog eengedeelte van de Miss Montañita-verkiezing bijgewoond; grappig met indrukwekkende kostuums (grote schelpen of bananen op hun rug e.d.) maar helaas zat er niet zoveel vaart in de show. Bijzonder dat ik elkekeer weer versteld sta van dedanskunsten van de Ecuadorianen, terwijl deze Misses toch duidelijk moeite hadden om gezamenlijk een dansje op te voeren.
Afgelopenmaandag en dinsdag had ik nog kitesurfles, voor de rest wandel ik een beetje rond in Manta (ontzettend veel witgoed- en telefoniewinkels). Vanavond gaan Lisette (ander Nederlands meisje in gastgezin) en ik samen pannenkoeken bakken voor de familie en dan is het morgen weer tijd om verder te gaan. Volgende bestemming is Canoa, een klein stukje noorderlijker maar nog steeds aan de kust - naar wat men zegt het mooiste strand van Ecuador.
Ik kijk uit naar jullie verhalen!
Un embrazo, Carolien
Reacties
Reacties
wel, hier is de figuurlijke embrazo. Wat een verhalen, kun je het nog allemaal in je bovenkamer opslaan? Geweldig wat je allemaal doet en meemaakt. Wat zijn de volgende plannen?
Blijf lekker genieten!!
liefs Alied
Hallo Carolien
Blij om weer watvan je te horen.
hier gaat alles zo zijn gangetje maar bij jou is het nog steeds feest wat wij je van harte gunnen ,het reizen zit wel in in je bloed want je mailt leuke dingen wat je mee maakt .
ben jeniet bang dat je straks als terug bent (duurt nog wel even)nog kan wennen aan de Nederlandse cultuur.
wij genietten iedere keer weer dat je het zo naar je zin hebt en geniet van het mooie .dat was toch ook je bedoelig?.Silvia was van de week nog bij ons alltijd weer fijn moest even het rokje op halen wat korter was gemaakt 27 mei ga ik naar haar toe dan heeft Hein mannendag van de Spoolders.
Bij mij hebben ze ondekt dat mijn zuiker gehalte tehoog is er word nog verder onderzoek ge daan maar het komt allemaal wel weer goed.
verder weet ik zo niet meer en wacht met spanning op e volgende mail
veel liefs Astrid en Hein.
Ha Carolien!
Even een reactie van mij op je spannende verhalen.
Super leuk om je belevenissen te kunnen volgen!
Op dit moment (vrijdagmiddag) zit ik in m'n eentje op de afd. FQC. Velen zijn mee met de Pieterpad wandeling op Schiermonnikoog.
Blijf je verhalen "typen", hoor! Ik ben een trouwe volger....... ha, ha! Liefs, Nienke
lieve caro
het kind slaapt en eindelijk tijd om even een hoeveelheid mail te beantwoorden en een aantal van je verhalen achter elkaar te lezen.. erg leuk zo'n blog!! veel groetjes van ons 3-en wat zie je er al mooi bruin (roze?) uit op de foto's!! xx marieke
Hee Carolien!
Wat kriebelt het als ik je verhalen lees haha. Niet dat ik het lef zou hebben om zo'n wereldreis te maken, maar vind het wel gaaf je verhalen te lezen. Blijf genieten want eh hier in nederland regent het al de hele dag, dus dat is ook niet echt een spannend verhaal ofzow. Van de week reden we langs het enexis gebouw en zag zowaar dat het essent logo is verwijderd en vervangen is door het nieuwe enexis logo. Niet een spannend onderwerp maar ach vertel het je even ;-)
Heb je al djembé gespeeld daar of zijn ze daar niet zo van? Mis soms dat lekkere drummen wel, misschien ga ik wel weer eens lessen volgen.
Hier verder alles zijn gang. We zijn nog steeds bezig met ons huis om het mooier te maken. En met het werk bij UWV zit het ook wel snor, kan nog mooi een tijdje blijven, dus dat is wel prettig. Zeker in deze tijd.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal met belevenissen.
Groetjes vanuit Zwolle
ha Carolien,
wat een fantastische verhalen!Het is steeds weer fijn te lezen dat je het zo naar je zin hebt.
Hier gaat alles zijn gangetje. Donderdag jl. zijn Rob en Diana in ondertrouw gegaan omdat ze een geregistreerd parnerschap aangaan. Dat is 19 juni a.s. Het is bijna gelijk aan trouwen.
Gerard gaat 1 juli met pensioen na bijna 40 jr. te hebben gewerkt!
Daar moet/hoef jij voorlopig niet aan te denken. Voor jou is het nu genieten en wij genieten van je verhalen.
Groeten uit Raalte
Hmm, klinkt heel goed zeg! Ik oefen graag spaans met je straks als je weer terug bent. Un embrazo, wat mooi! die kende ik nog niet. liefs Tjitske
Hoi hoi,
Je kaartje is deze week aangekomen! Lekker verbrand. Ben zo benieuwd wat wij gaan meemaken als ik al jou verhalen lees. Vanmiddag prikken halen. Even wat Enexis nieuwtjes: Ronald Verstegen heeft 2 mei een zoon gekregen: Lenn. Elly word 'stief'oma!
Ze heeft gisteren even geoefend op de kids van Bennie met voeden. En ik ook :)
Pieterpad was leuk. Op de tandem gezeten met mijn trainert! En gelukkig was het droog met wandelen.
Hou je zelf een dagboek bij met al je ervaringen. Anders kun je het haast niet meer opslaan zeg. Gaaf hoor!
Liefs Kyra
Aloha, dat zeggen ze als een groet in Hawaii.
Carolien, we kunnen ons heel goed voorstellen, dat je met volle teugen geniet, voral als ik alle verhalen zo lees over het strand gebeuren.
We zijn net trug van Hawaii, Ramon en Lianne wonen tien minuten lopen van het strand.Smorgens om zeven uur uur deden we al een grote strand wandeling.
Jan kan het surfen nu bemachtigen, kreeg het vor elkaar om op de plank te staan.
Verder is een stand up board nu erg populair, kan hij nu ook,zijn ook met een paddle boot, naar een ander eiland gegaan. dus allemaal nieuwe dingen
Dat kite surfen doen ze ook , Jan mag dat niet proberen, want Ramon denkt. dat hij dan zijn vader niet terug ziet. maar wat een gedoe met al die touwen he.? daar moesten ze ook eerst die kite weten te besturen op het strand, voordat ze in het water mochten.We hebben 11 dagen mooi weer gehad, elke dag 30 graden warm.
Michael en Alice hebben ook volop genoten.
Nu eerst weer over de jetlag. Calgary nog steeds geen blad aan de bomen, vreselijk laat allemaal.
Blijf genieten, en groetjes uit Calgary.van Marietje.sorry een paar taalfoutjes.ha ha.
Carol,
ben enorm onder de indruk van je sportieve prestaties en wat een uithoudingsvermogen... vergeet niet uit te rusten he tijdens je sabbatical ;-))
ik geniet van je verhalen en... mis je!
dikke kus van mij
Lieve Carol,
veel succes en plezier met je volgende bestemming waar je ongetwijfeld vele avonturen zal beleven.
die hoor en lees ik graag!
Zoen van mij
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}