Dag allemaal,

In de steden barst het van de internetcafe´s en in de hostelsis meestal ook wel internet aanwezig, maar soms wel ergtraag, dus niet erg uitnodigend om uitgebreid achter te gaan zitten en te gaan bloggen, zeker niet als je ook nog (zoals ik) je foto´s op USB wilt zetten en mail lezen. Kortom, hierbij dus weer eens een berichtje. Eigenlijk zou dit Dita´s afscheidsblog worden,maar aangezien zij gisteravondterug naar Amsterdam is vertrokken, hierbij even een update van mij.

Na het sambadansen in Sao Paulo zijn we vertrokken naar Foz do Iguazu, dat ligt op het drielandenpunt van Brazilie, Argentinie en Paraguay en hier zijn prachtige watervallen te bewonderen. Na 15 uur in de bus werden we in het hostel opgewacht door Luiz, die als takenpakket heeft tours te verkopen en toeristennaar een restaurant te lokken met 2 gratiscaipirinha´s (waar wij dankbaar 3 dagen gebruik van hebben gemaakt).Bovendien wist hij ons binnen no-timeallelevensverhalen van de andere gasten te vertellen (´sold his car, sold his house,divorced his wife and came to Brazil´). Dat iemand die zelf 5 kinderen bij 5 vrouwen heeft zich nog over andere mensen kan verbazen..Eerst hebben we de watervallen vanaf de Braziliaanse zijde bezocht, wandelend (samen met 2 mensen uit de bus, zo makkelijk kan het gaan) en met een bootje. Met het bootje leek het meer om de koude douche te gaan dan om het uitzicht, maar was leuk en zeer welkom bij zeer hoge temperaturen.De volgende dag naar de Argentijnse zijde, die veel indrukwekkender is. We hebben er dus weer een stempel bij in ons paspoort!

Vrijdag was het weer tijd voor een busritje, dit keer van 24 uur, terug naar Rio, we hadden besloten deze stad een herkansing te geven. Dit keer stopten we om de haverklap bij busstations en kregen bovendien niet van die lekkere dekentjes en kussentjes (zoals op de heenweg, toen we met een maatschappij reisden die Luiz ons afraadde), dus dat was redelijk slopend. Het leek er even op dat we voor het eerst een film te zien zouden krijgen, maar aangezien het niet lukte de taal op Portugees in te stellen, ging dat feest niet door. Nou ja,´Schindler´s List´ lijkt me sowieso niet de meest geschiktefilm om te kijken ter ontspanning. Hoogtepunt van deze busreis was het feit dat Dita in haar beste Portugees de bus tot stoppen heeft gebracht toen ze wakker schrok en dacht dat ik nog op het toilet zat op het busstation...terwijl ik lekker lag te slapen op de achterbank, waar ik geen last had van een redelijk gezette en diep zuchtende en rochelende buurman..

In Rio verbleven we in de wijk Ipanema, die Copacanaba heeft opgevolgd als beste strand...waar we op de valreep maandagmiddag nog even hebben geprobeerd bruin te worden (en ons te verbazen over wat ze daar allemaal aan je proberen te verkopen). Als uitgaansgebied viel deze wijk ons een beetje tegen, dus we besloten weer eens de hulp in te schakelen van de jongen van de receptie van het hostel, Bernardo. Hij heeft ons weten te overtuigen dat Club 00 helemaal the place to be is en heeft ons bovendien op een of andere lijst weten te plaatsen, zodat we in plaats van 25R slechts 15R entree hoefden te betalen - datscheelt weer 3 euro pp. Tijdens onze middagdip zaten we een beetje te twijfelen, dus besloten we daar ook te gaan eten, zodat de drempel wat lager werd om te gaan. Eenmaal op de plaats van bestemming leek het ons ineens erg sterk dat daar bij die housemuziek daadwerkelijk ook een restaurant zou zijn, maar dat bleek toch het geval en we hebben zelfs erg lekker gegeten. Als toetje nog even dansen ...Op de dansvloer werden onze vermoedensbevestigd dat we opeen waargayfeestterecht waren gekomen, zoveel zoenende homostellen heb ik nog nooit in een ruimte gezien (N.B. Dita, die in Amsterdam woont overigens ook niet

). Overigens, uitgebreid zoenen in het openbaar is hier in Brazilie heel normaal, dus daar waren we al aan gewend. Onze nieuwe vriend Bernardo (20 jr!) bleek inderdaad ook homosexueel te zijn, dus Dita heeft haar uiterste best gedaan Bernardo te koppelen aan eigenlijk alle aanwezige homomannen (en mij aaneen van de weinige heteromannen).

Aangezien het een latertje is geworden, hebben we de volgende dag besloten de Suikerbroodberg te skippen van het programma, uitzicht over de stad hebben we tenslotte ook al gezien vanaf het Christusbeeld (er heerst concurrentie tussen beide uitzichtpunten, welke het beste is). En toen was het moment van afscheid daar en is Dita naar huis vertrokken! Emotioneel moment, we hebben tenslotte 3 weken lang 24 uur per dag samen doorgebracht (incl een aantal meer of minder spannende situaties), het duurt heel lang voordat we elkaar weer zullen zien, maar ook...nu ben ik dan ineens echt alleen, zonder reisleidster! Gelukkig heeft ze me goed voorbereid achtergelaten hoor. Mijn plan is als volgt: vandaag ben ik weer naar Sao Paulo gereisd, morgenvlieg ik naar Guayaquil in Ecuador, waar ik mezelf heb getrakteerd op een eigen kamer in een hostel met zwembad. Vervolgens weer een dagje in de bus naar Quito, waar ik maandag begin met mijn cursus Spaans. Het betreft een geheel verzorgd programma (in ieder geval 4 weken), inclusief onderdak en excursies, dus dan ben ik weer een tijdje onder de pannen

Dit lijkt me wel weer voldoende leesvoer dacht ik zo! Ik ga eens even iets te eten zoeken en dan slapen, want ik word om 4.15 al opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Pff, het leven van een reiziger valt niet mee...

Liefs, Carolien